Le Grand Départ

We zouden zo’n mooie aftelkalender knutselen, maar zelfs dat kwam er niet meer van. En dan is het opeens nog maar drie keer slapen. Komende maandag verlaten we het vertrouwde Hansbeke en start ons avontuur écht. Drie dagen, negen treinen en een dosis stalen zenuwen zullen we nodig hebben om woensdagavond met onze gepakte fietsen het Spaanse Salamanca te bereiken. Maar om het met een 90’s NMBS-spreuk te zeggen: de trein is altijd een beetje reizen!

Ik ga op reis en ik neem mee

‘Slecht weer bestaat niet, alleen een slechte uitrusting bestaat’ is hier al jaar en dag de favoriete leuze van Pieter. Hij moet wel van de Vikingen afstammen denken we soms. Pieter maakte de paklijst op en boorde zijn organisatietalent aan voor de schikking en samenstelling van de fietstassen.

We bouwen verder op de ervaringen van vorige fietsreizen maar hebben nog nooit in winterse omstandigheden gefietst. Online vind je eindeloos veel tips maar soms werden we wat tureluurs van al die ‘gear talk’ en Youtubefilmpjes vol gepalaver over ‘lightweight bikepacking’. We gaan op reis en nemen mee: stevige stalen rossen (Pieter en ik een nieuwe fiets van het Duitse merk Tout Terrain – die we bij de sympathieke fietsenmaker Tuub kochten, Minne mijn ‘oude’ maar degelijke Trek, Wies en Mira een Frog bike), onze favoriete Wickiup tipitent, warme slaapzakken, goed isolerende slaapmatjes en dan nog een beperkte garderobe kleren (met veel wollekes).

Verder alle ‘noodzakelijke’ dingen: van een tablet voor het schoolwerk en de blog, over een nagelknipper tot nootjes voor onderweg. Tot de laatste minuut twijfelen we over sommige spullen. Welk gezelschapsspelletje nemen we mee? Wat ben je het snelst beu: 500 keer UNO spelen of 500 keer Beverbende? En laden we onze twee opvouwbare stoeltjes nog bovenop de fietstassen of toch maar niet?

Van de kerstdis naar de Portugese vis

Van onze stoel en het samenzijn aan de familiale feestdis zullen we morgen en overmorgen alleszins dubbelhard genieten. Zes maanden weg zijn van het bekende thuisfront, we vinden het allemaal best spannend. Mira heeft schrik dat we in de oorlog zullen belanden. Wies is bang dat hij met zijn fiets van een hoge klif zal vallen. Minne vreest dat we geen slaapplek zullen vinden. Pieter ziet op tegen de omslachtige treinrit naar het zuiden. En ik ben bang voor druk en gevaarlijk verkeer. Maar we kijken er tegelijk ontzettend naar uit. Ik smaak de hete Portugese vissoep al na een koude fietsdag door weer en wind.

Vraag je maar niet af waarheen
de wind je leidt
Angst is maar voor even
En spijt is voor altijd

(Kommil Foo)